- Sinn
- Sinn <-(e) s, -e> [zın] m <-(e) s> m1. (Wahrnehmungs\Sinn) duyu;die fünf \Sinne beş duyu;der sechste \Sinn altıncı duygu2. kein pl1) (Verständnis) anlayış (für için);\Sinn für Humor haben espri anlayışı olmak2) (Zweck) amaç;das ist nicht der \Sinn der Sache işin amacı bu değil;das hat keinen \Sinn bunun bir anlamı yok;ohne \Sinn und Verstand hiç düşünüp taşınmadan;der langen Rede kurzer \Sinn uzun lafın [o sözün] kısası3) (Bedeutung) anlam, mana;im wörtlichen \Sinn kelimenin tam anlamıyla;im übertragenen \Sinn mecazî anlamda;im engeren/weiteren \Sinne dar/geniş anlamda;in wahrsten \Sinne des Wortes kelimenin tam anlamıyla4) (geh) (das Denken)etw kommt ihm in den \Sinn bir şey aklına gelmek;etw im \Sinn haben bir şey aklında olmak;in jds \Sinn handeln birinin düşündüğü gibi davranmak [o hareket etmek];von \Sinnen sein aklı başında olmamak;mir steht der \Sinn nicht nach Fernsehen canım televizyon seyretmek istemiyor;schlag dir das aus dem \Sinn! bunu aklından çıkar!;aus den Augen, aus dem \Sinn (prov) gözden ırak olan gönülden de ırak olur
Wörterbuch Deutsch-Türkisch Kompakt. 2015.